Jak założyć firmę w Szwecji

Spis treści

1. Jak założyć działalność gospodarczą w Szwecji
2. Nazwa Firmy
3. Zakładanie działalności gospodarczej w Szwecji
4. Formy prowadzenia działalności gospodarczej w Szwecji
5. Podatki w Szwecji
6. Świadczenia socjalne
7. Wyrejestrowanie działalności gospodarczej w Szwecji

JAK ZAŁOŻYĆ DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZĄ W SZWECJI

Obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej mają prawo do zakładania przedsiębiorstw w Szwecji. Są w tym przypadku traktowani tak samo jak obywatele szwedzcy. Dodatkowy wymóg, jaki muszą spełnić, to uzyskanie pozwolenia na pobyt oraz pracę na jej terytorium. Podejmując decyzję o rozpoczęciu działalności gospodarczej w Szwecji, warto znać podstawowe zasady prowadzenia biznesu oraz kultury tego kraju. Założenie firmy nie jest skomplikowane i nie zajmuje dużo czasu. Wymaga jednak spełnienia określonych kryteriów. Przedsiębiorca musi być osobą pełnoletnią, niekaraną, posiadającą pełną zdolność do czynności prawnych oraz niebędącą dłużnikiem.

Prowadzenie działalności gospodarczej w Szwecji wiąże się z wysokimi zarobkami szczególnie w branży budowlanej, instalacyjnej, wykończeniowej, medycznej, czy informatycznej.

Przed podjęciem decyzji o założeniu własnej działalności gospodarczej, należy zastanowić się, jakie są tego dobre i złe strony. Plusem jest możliwość odliczania kosztów, np. za podróże służbowe, paliwo, część czynszu za mieszkanie w przypadku osób, które prowadzą działalność w swoim domu. Daje to korzyść w postaci niższych podatków. Niewątpliwie plusem jest również to, że jest się swoim szefem, a więc można ustalać sobie godziny pracy, czy wymiar urlopu. Kolejny plus, to możliwość starania się o zasiłki wg tych samych zasad, co osoby pracujące na etacie. Minusem jest obowiązek opłacania składek na fundusz emerytalny oraz niepewność co do osiągania regularnych dochodów. Istnieje też ryzyko ewentualnych procesów bądź sporów z nieuczciwymi klientami.

NAZWA FIRMY

Planując założenie firmy, należy wybrać jej odpowiednią nazwę. Nie może ona być taka sama jak nazwa innej istniejącej już firmy, oferującej podobne usługi. Nie może także powtarzać się z nazwą produktu, który jest dostępny na rynku szwedzkim. Nazwa może np. nawiązywać do imienia bądź nazwiska właściciela firmy, czy do oferowanych usług. Może też być po prostu przypadkowa. Język nazwy firmy może być dowolny. Nazwa nie może zawierać takich słów jak „ubezpieczenie”, „grupa”, czy „bank”, ponieważ to wymaga uzyskania specjalnego zezwolenia. Musi być unikatowa oraz zatwierdzona przed rejestracją firmy.

ZAKŁADANIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ W SZWECJI

Aby założyć działalność gospodarczą w Szwecji, należy uzyskać Personnummer.

Potrzebne jest również posiadanie adresu korespondencyjnego w tym kraju. Podanie we wniosku tzw. adresu „c/o” nie wystarczy i sprawi, że zostanie on odrzucony. Dobrym rozwiązaniem jest wykupienie abonamentu skrytki pocztowej, gdzie przychodząca korespondencja jest w sposób automatyczny skanowana i przesyłana na wskazany adres mailowy osoby, która ją wynajmuje. Jest to korzystne rozwiązanie, ponieważ można odbierać wiadomości przebywając poza granicami tego kraju.

Pozwolenie na pobyt i pracę w Szwecji

Konieczne będzie także uzyskanie pozwolenia na pobyt i pracę w Szwecji. W tym celu należy złożyć wniosek w Urzędzie do spraw Migracji (Migrationsverket), szwedzkiej ambasadzie lub w szwedzkim konsulacie w Polsce. Do wniosku o pozwolenie na pobyt, musi zostać dołączony certyfikat rejestracji przedsiębiorstwa oraz inne dokumenty, które będą stanowić potwierdzenie zamiaru założenia działalności gospodarczej. Urzędy w Szwecji dokładnie sprawdzają, czy działalność, którą zamierza prowadzić cudzoziemiec odpowiada wymaganiom szwedzkiego prawa oraz, czy nie stanowi zagrożenia dla środowiska naturalnego. Zazwyczaj należy wskazać, jaką formę organizacyjnoprawną przyjmie przedsiębiorstwo oraz przedstawić jego biznesplan. Złożenie wniosku o pobyt i pracę jest nieodpłatne, a pozwolenie przeważnie jest wydawane na pięć lat. Pozwolenie to może zostać cofnięte, jeśli firma jednoosobowa nie będzie wykazywała dochodów, które umożliwią jej utrzymanie się w Szwecji. W razie pojawienia się trudności z uzyskaniem pozwolenia, można odwołać się do Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

Rejestracja działalności gospodarczej w Szwecji

Firmę należy zarejestrować Urzędzie Patentowo-Rejestrowym (Bolagsverket). Jest on polskim odpowiednikiem Krajowego Rejestru Sądowego. W przypadku działalności jednoosobowej, nie ma obowiązku rejestrowania jej w tym Urzędzie, jednak zaleca się, aby to zrobić. Pozostałe formy prowadzenia działalności gospodarczej, takie jak spółki czy oddział, mają obowiązek rejestracji w Urzędzie Patentowo-Rejestrowym.

Urząd ten gromadzi najważniejsze dane o wszystkich spółkach, które działają na terenie Szwecji. Rejestracji należy dokonać przed upływem 6 miesięcy od podpisania aktu założycielskiego spółki. W przypadku zarejestrowania przedsiębiorstwa po upływie tego czasu, akt założycielski wygasa. W tej sytuacji wspólnicy muszą podpisać nowy akt założycielski, aby zarejestrować spółkę. Akt założycielski jest dokumentem, który reguluje podstawy działalności spółki. Ważne jest, aby był on szczegółowo opracowany. Pomoże to w uniknięciu nieporozumień i sporów w przyszłości. W przypadku spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, wymaga się zachowania odpowiedniej formy aktu założycielskiego, którą powinien stanowić akt notarialny. Urząd Rejestrowo-Patentowy (Bolagsverket) zaleca, aby taką formę miały akty założycielskie wszystkich przedsiębiorstw, niezależnie formy prowadzenia działalności. Taki dokument trudno jest podważyć, a notariusz, zajmujący się tematem zakładania przedsiębiorstw, może pomóc w sformułowaniu odpowiednich zapisów aktu założycielskiego.

Firmę należy także zgłosić w Urzędzie Skarbowym (Skatteverket) poprzez wypełnienie formularza rejestracyjnego, deklaracji dokonywania płatności podatku dochodowego od osób prawnych (VAT) oraz płatności na rzecz systemu ubezpieczeń społecznych. Urząd Skarbowy wydaje kartę podatku VAT. Należy ją przedłożyć w Urzędzie Rejestrowo-Patentowym dołączając do dokumentów w procesie rejestracji. Można także złożyć ją w późniejszym terminie. Zgłaszając spółkę w Urzędzie Skarbowym, należy również wybrać okres rozliczeniowy.

Czas, jaki ma Urząd Rejestrowo-Patentowy na rozpatrzenie wniosku rejestracyjnego, wynosi dwa miesiące. W zależności od wybranej formy organizacyjnoprawnej, ten proces zazwyczaj dokonuje się w przedziale od trzech do sześciu tygodni. Następnie nadawany jest spółce numer ewidencyjny, który stanowi potwierdzenie rejestracji. Tym numerem może się ona legitymować w kontaktach handlowych z innymi firmami.

Osoby, które prowadzą działalność gospodarczą i posiadają szwedzki numer identyfikacyjny (personnummer) oraz spółki z samodzielnym prokurentem, który taki numer posiada, mogą składać wniosek o rejestrację w formie elektronicznej przy pomocy platformy internetowej verksamt.se. Tą platformę prowadzą wspólnie Skatteverket, Bolagsverket i Tillväxtverket. Inne zagraniczne przedsiębiorstwa mogą składać wnioski bezpośrednio do oddziałów współpracy z zagranicą w Skatteverket.

W Szwecji działają specjalne biura, zajmujące się pomocą przy zakładaniu działalności gospodarczej na terenie tego kraju. Oferują one również kompleksową obsługę firm. Mogą także świadczyć pomoc np. w kontaktach z urzędami, rozliczaniem podatków, prowadzeniu księgowości, a także w innych sprawach, z którymi firma styka się na co dzień.

Prowadząc działalność gospodarczą w Szwecji, należy posiadać dokument F-skattebevis, który świadczy o tym, że przedsiębiorca sam wpłaca zaliczkę na podatek i składki socjalne. Litera „F” wskazuje na przedsiębiorcę (od szwedzkiego „Företagare”). Dochody osób fizycznych, mieszkających w Szwecji, mogą być opodatkowane z tytułu prowadzenia własnej działalności bądź pracy najemnej. Osoba fizyczna musi spełnić trzy warunki, aby uznano ją jako prowadzącą własną działalność gospodarczą. Są to:

– samodzielność

– nastawienie na zysk

– trwałość.

W kwestii samodzielności przedsiębiorcy, Skatteverket ocenia ją biorąc pod uwagę kilka aspektów. Samodzielny przedsiębiorca, to ten, który przyjmuje zlecenia od różnych zleceniodawców i sam podejmuje decyzję, w jaki sposób się z nich wywiąże. Posiada i wykorzystuje własne wyposażenie oraz sprzęt. Często przedsiębiorcy wykonują pracę we własnych lokalach.

Obowiązki przedsiębiorców w Szwecji

Osoby prowadzące działalność gospodarczą w Szwecji, mają obowiązek prowadzenia dokumentacji księgowej, regularnego opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i emerytalne, a także rozliczania podatków zgodnie z wybraną formą prowadzenia działalności. Głównym podatkiem jest podatek dochodowy, który płacony jest jako lokalny i krajowy. Muszą go rozliczać również przedsiębiorcy, którzy są płatnikami VAT. Małe firmy mogą ubiegać się o uzyskanie ulgi.

Przedsiębiorcy muszą przygotowywać roczne rozliczenie firmy, które w przypadku osób prawnych należy złożyć najpóźniej do 2 maja, zaś w przypadku osób fizycznych – do 31 maja roku następującego po roku dochodowym. Osoby prowadzące działalność gospodarczą, mogą te wszystkie czynności wykonywać we własnym zakresie bądź korzystać z usług zewnętrznych, takich jak biura rachunkowe.

FORMY PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ W SZWECJI

Formy organizacyjnoprawne prowadzenia działalności gospodarczej w Szwecji, w większości są identyczne jak w Polsce. Wybór właściwej dla danego przedsiębiorstwa formy zależy od takich czynników jak ilość wspólników w firmie, forma rozliczania się, wysokość finansowych wkładów wnoszonych przez wspólników, a także odpowiedzialność za ewentualne zadłużenia.

Są to najczęściej wybierane formy działalności gospodarczej w Szwecji. Do rzadziej występujących należą fundacja (stiftelse) oraz Europejska Spółka Akcyjna (Europabolag).

Jednoosobowa działalność gospodarcza (enskild nӓringsidkare)

Jest to najprostsza forma prowadzenia działalności gospodarczej w Szwecji. Najczęściej wybierają ją osoby, które po raz pierwszy otwierają swój biznes. Polacy bardzo często decydują się na ten rodzaj działalności w celu samozatrudnienia bez wskazywania stałego miejsca jej prowadzenia w Szwecji.

W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej w Szwecji, można prowadzić biznes w różnych branżach, produkować oraz sprzedawać towary bądź też świadczyć usługi.

Przedsiębiorca jednoosobowy może zaliczać zyski na poczet inwestycji w kolejnych latach oraz rozliczać deficyt roczny. Nie jest zobowiązany do dokonywania audytu działalności finansowej.

Jeżeli osoba, która nie mieszka w Szwecji, chce założyć jednoosobową działalność gospodarczą, musi w pierwszej kolejności zwrócić się do szwedzkiego urzędu skarbowego Skatteverket o wydanie Samordningsnummer – jest to tymczasowy numer pesel. Będzie on potrzebny podczas starania się o niezbędny przy tej formie działalności dokument F-skatt sedel – czyli podatkowy blankiet przedsiębiorcy.

Założenie jednoosobowej firmy w Szwecji jest łatwe i nie zajmuje dużo czasu (ok. 30 minut). Na jej rejestrację oczekuje się od 2 do 6 tygodni od złożenia wniosku. Opłata rejestracyjna wynosi 1400 koron szwedzkich.

Aby zarejestrować jednoosobową działalność gospodarczą (Enskild nӓringsidkare), należy uzyskać numer statystyczny oraz numer VAT. Wymaga to przesłania do Urzędu Skarbowego w Malmo (na adres: Skatteverket, Utlandsenheten, SE-205 31 Malmo, Sverige) następujących dokumentów:

1. Formularzy podatkowych SKV – które należy wypełnić w języku Szwedzkim. Są one dostępne na stronie www.skatteverket.se. Po ich wypełnieniu przedsiębiorca otrzymuje potwierdzenie rejestracji firmy. W przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej, numer organizacyjny firmy jest taki sam jak Personnummer przedsiębiorcy. Przy pomocy tej samej strony można wystąpić o F-skatt i FA-skatt, a także zarejestrować siebie jako płatnika moms (VATu).
2. Informacji w języku polskim o sposobie wypełnienia wniosku na stronie http://www.skatteverket.se/download/18.731e901069429e49580001565/419j sv.pdf
3. Zaświadczenia z polskiego Urzędu Skarbowego o braku zaległości podatkowych
4. Zaświadczenia z ZUS o braku zaległości w opłacaniu składek.
5. Poświadczonej kopii paszportu.

Wszystkie polskie dokumenty powinny być przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego na język szwedzki lub angielski. Muszą być również poświadczone przez konsulat szwedzki w Polsce.

Zgłoszenie jednoosobowej działalności do szwedzkiego Rejestru Przedsiębiorstw (Bolagsverket) nie jest obowiązkowe. Jednak w przypadku, gdy przedsiębiorca chce, aby nazwa jego firmy lub logotyp były chronione, powinien ją tam zarejestrować (w tej sytuacji należy wypełnić formularz 903. Opłata rejestracyjna wynosi 1000 koron szwedzkich). Nazwa przedsiębiorstwa jest chroniona tylko w tym regionie, w którym jest ono zarejestrowane. Inny przedsiębiorca może zarejestrować podobną nazwę w innym powiecie.

Aby prowadzić działalność jednoosobową w Szwecji, potrzebne jest uzyskanie pozwolenia na pobyt. W tym celu należy złożyć certyfikat rejestracji przedsiębiorstwa i, w razie potrzeby, inne dokumenty, które potwierdzają prowadzenie własnej firmy w Urzędzie do spraw Migracji Migrationsverket. Na ogół pozwolenie na pobyt wydawane jest na pięć lat. Może ono zostać cofnięte w sytuacji, gdy działalność nie będzie osiągała dochodów, które pozwolą jej na utrzymanie się w Szwecji.

Przedsiębiorca jednoosobowy nie ma obowiązku korzystania z usług księgowych. Może samodzielnie zajmować się księgowością swojej firmy. Jednak w przypadku, gdy jest to jego pierwszy biznes, powinien on skorzystać z pomocy kogoś, kto będzie mógł podpowiedzieć mu, jak należy taką firmę prowadzić.

Spółka prawa cywilnego (Enkelt bolag)

Jest to spółka dwóch lub więcej osób. Spółka prawa cywilnego (Enkelt bolag) to najprostszy rodzaj spółki. Wspólnicy tworzą ją poprzez zawarcie między sobą umowy w celu wykonywania działalności gospodarczej. Taka spółka nie posiada osobowości prawnej. Jej majątek stanowi własność jednego lub kilku wspólników. Sama spółka nie podlega rejestracji w Urzędzie Patentowo-Rejestrowym Bolagsverket, natomiast wspólnicy, którzy ją tworzą, mają obowiązek zarejestrowania się poprzez złożenie formularza 907, podobnie jak w przypadku przedsiębiorcy jednoosobowego. Wspólnicy odpowiadają swoim majątkiem za wszelkie działania spółki.

Dawniej spółki prawa cywilnego były najczęściej tworzone w celu współpracy między firmami dla pojedynczych przedsięwzięć, głównie w branży budowlanej. Od 1995 roku ta forma jest dostępna dla wszystkich rodzajów działalności gospodarczej w Szwecji, zarówno tymczasowych jak i stałych. Dochód spółki prawa cywilnego deklaruje się w załącznikach do zeznań podatkowych wspólników. Zyski wypracowane przez spółkę mogą być przeznaczone do wykorzystania w przyszłości. Deficyt natomiast można skompensować z jej dochodem bądź przyszłą nadwyżką.

Spółka handlowa (Handelsbolag)

Spółka handlowa w Szwecji jest odpowiednikiem polskiej spółki jawnej. To przedsiębiorstwo, które założone i prowadzone jest przez dwóch lub więcej wspólników, będących osobami prawnymi bądź fizycznymi, z których jeden jest odpowiedzialny za spółkę.

Rejestracja spółki handlowej w Szwecji nie jest skomplikowana. Dokonuje się jej w Urzędzie Patenotowo-Rejestrowym Bolagsverket korzystając z formularza 901. Opłata wynosi 800 koron szwedzkich. Można też zarejestrować spółkę handlową przy pomocy platformy verksamt.se. W podobny sposób przebiega rejestracja w Skatteverket. Po zarejestrowaniu spółki zostanie jej nadany własny numer organizacyjny. Nazwa spółki jest chroniona tylko w tym powiecie, w którym została ona zarejestrowana. Kapitał początkowy nie musi być wysoki. Nie ma konieczności korzystania z usług księgowych. Wspólnicy mogą sami prowadzić księgowość spółki.

Spółka handlowa (Handelsbolag) posiada osobowość prawną. W związku z tym może dysponować własnymi aktywami i pasywami. Każdy z właścicieli spółki ponosi osobistą odpowiedzialność finansową za jej zobowiązania. W przypadku zadłużenia, którego firma nie jest w stanie spłacić, wierzyciele mają prawo zwrócenia się o jego spłatę do dowolnego wspólnika, który musi uregulować płatność z własnych pieniędzy.

Spółka handlowa nie musi posiadać własnego statutu. Zazwyczaj wspólnicy sami nią zarządzają, jednak może ona mieć też radę nadzorczą. Partnerzy mogą spisać umowę, w której określą role pełnione w firmie, podział zysków oraz zakres obowiązków. Nie jest to obowiązkowe, jednak zaleca się, aby taka umowa została zawarta.

O ile umowa nie stanowi inaczej, właściciele mają takie same prawa do decydowania o działaniu spółki. Sposób rozdzielania zysku jest regulowany umową. W przypadku braku umowy, jest on dzielony po równo między wszystkimi wspólnikami.

Spółka handlowa (Handelsbolag) ma obowiązek sporządzania rocznych sprawozdań finansowych. Jeśli co najmniej jeden ze wspólników jest osobą fizyczną, za rok finansowy przyjmuje się rok kalendarzowy. Dochód spółki jest deklarowany podczas rozliczania podatków osobistych właścicieli bądź przez firmy, które tworzą spółkę. Poszczególni akcjonariusze muszą odprowadzać podatek np. za zysk ze sprzedaży akcji, czy też własny udział w nadwyżce spółki w ciągu roku.

Jeśli wspólnicy zdecydują się na spisanie umowy, powinni przewidzieć w niej konsekwencje, które będą wynikały z rezygnacji jednego z nich z dalszego prowadzenia spółki. Według obowiązujących przepisów, opuszczenie spółki przez jednego ze wspólników, jest możliwe przy uzyskaniu zgody ze strony wszystkich jej akcjonariuszy.

O ile umowa nie stanowi inaczej, spółka może zostać rozwiązana w przypadku bankructwa, wypowiedzenia umowy przez wspólnika lub w przypadku jego śmierci.

Spółka komandytowa (Kommanditbolag)

Spółka komandytowa (Kommanditbolag), podobnie jak spółka handlowa, zakładana i prowadzona jest przez dwóch lub więcej wspólników.

Spółkę komandytową w Szwecji (Kommanditbolag) rejestruje się w Urzędzie Patentowo-Rejestrowym (Bolagsverket), korzystając z formularza 902. Opłata rejestracyjna wynosi 800 koron szwedzkich. Rejestracji spółki komandytowej można dokonać również przy pomocy platformy verksamt.se. Podobnie jest w przypadku rejestracji w Skatteverket. Po procesie rejestracji, spółka otrzymuje własny numer organizacyjny. Do założenia spółki komandytowej w Szwecji nie jest wymagany duży kapitał początkowy. Nazwa firmy podlega ochronie tylko w tym powiecie, w którym została zarejestrowana.

Wspólnicy mogą spisać umowę, w której jasno określą role i obowiązki jakie będą pełnić w przedsiębiorstwie, a także zasady podziału zysku. W umowie mogą również zawrzeć zapis dotyczący konsekwencji opuszczenia firmy przez jednego ze współudziałowców.

Dochód spółki jest deklarowany podczas rozliczania podatków osobistych właścicieli. Poszczególni akcjonariusze muszą odprowadzać podatek np. za zysk ze sprzedaży akcji, czy też własny udział w nadwyżce spółki w ciągu roku.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Aktiebolag)

Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Szwecji (Aktiebolag) powołuje jedna lub kilka osób fizycznych bądź prawnych. Aktiebolag (AB) posiada pełną osobowość prawną. Wspólnicy ponoszą odpowiedzialność tylko za wartość kapitału zakładowego, który sami wnoszą do spółki. Oznacza to, że jej członkowie nie odpowiadają swoim majątkiem za zobowiązania i długi spółki, choć w niektórych uzasadnionych przypadkach, szwedzkie prawo dopuszcza taką możliwość. Aktywa osobiste osób fizycznych, które prowadzą firmę w formie działalności gospodarczej lub spółek osobowych w Szwecji, mogą być zagrożone w przypadku pojawienia się roszczenia przeciwko temu podmiotowi. Taka sytuacja może mieć miejsce również w przypadku osobistego podpisania zobowiązania gwarancyjnego dla firmy jak np. pożyczka lub inne zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zakładając spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, należy wyznaczyć co najmniej jednego dyrektora i wspólnika. Dyrektorem i wspólnikiem może być ta sama osoba. Jest to korzystne rozwiązanie w przypadku braku zaufanego partnera do prowadzenia firmy. Wymagane jest, aby co najmniej połowa członków zarządu i ich zastępców, dyrektor i jego zastępca, a także jeden sygnatariusz, byli mieszkańcami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Osoby spoza tego obszaru mogą założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością po uzyskaniu zezwolenia z Bolagsverket. Takie zezwolenia są wydawane rutynowo.

Akcjonariusze mają prawo uczestniczyć w Zwyczajnym Walnym Zgromadzeniu. W czasie jego trwania mogą podejmować decyzje związane ze sprawami spółki.

W Szwecji, zdecydowaną większość stanowią spółki prywatne. Spośród około 220 tysięcy spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, tylko ok. 500 to spółki publiczne.

Kapitał potrzebny do założenia prywatnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (privat aktiebolag) wynosi minimum 100 000 koron szwedzkich. Jest on nazywany również kapitałem akcyjnym. Minimalny kapitał zakładowy dla publicznej spółki (publik aktiebolag) wynosi 500 000 koron szwedzkich. Odpowiada on akcjom posiadanym przez akcjonariuszy i stanowi dowód, że są oni właścicielami spółki. Kapitał akcyjny może stanowić np. wartość posiadanego lub wnoszonego sprzętu, maszyn, urządzeń, itp. Jest on zabezpieczeniem na wypadek zadłużenia firmy w przyszłości. Żeby wykorzystać nieruchomość jako kapitał zakładowy, musi ona zostać wyceniona przez rewizora.

Z racji tego, że spółki z ograniczoną odpowiedzialnością są często wybieraną formą prowadzenia działalności gospodarczej w Szwecji, Urząd Rejestracji Przedsiębiorstw Bolagsverket stworzył tzw. „pakiet początkowy”. Zawarte są w nim pełne instrukcje, które dotyczą zakładania takiej spółki, sposobu wypełniania i składania formularzy, formularze do wypełnienia, a także druki wymaganych dokumentów. Są to m. in. akt założycielski spółki, jej statut, druk rejestru udziałów i świadectwa udziałowego, czy protokół posiedzenia zarządu i rocznego walnego zgromadzenia udziałowców. Dołączony jest również specjalny segregator do przechowywania dokumentów. Taki pakiet kosztuje niewiele, a jego zamówienia można dokonać poprzez stronę internetową http://www.bolagsverket.se.

Rejestracja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Szwecji

Właściciele muszą przygotować Stiftelseurkund, czyli Akt założycielski spółki w dwóch egzemplarzach – jeden oryginał oraz jeden poświadczony odpis, a także projekt statutu spółki (również w dwóch egzemplarzach). W tych dokumentach zawarty jest harmonogram tworzenia spółki. Są w nich przedstawione również proponowane szczegóły, np. nazwa firmy zawierająca wyraz „aktiebolag” lub jego skrót „AB”, który oznacza spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, siedzibę spółki, rodzaj działalności, jaki będzie ona wykonywać, ilość oraz nominalną wartość udziałów, dane osobowe i adresowe członków zarządu, ich zastępców oraz biegłego księgowego, szczególne prawa i przywileje poszczególnych członków spółki, termin zwołania posiedzenia założycielskiego, propozycja ceny poszczególnych udziałów, czas zapłaty, sposób zwoływania walnego zgromadzenia udziałowców oraz sprawy, jakie będą na nim poruszane, określenie daty rozpoczęcia i zakończenia roku finansowego, prawo pierwokupu udziałów, prawa dotyczące głosowania w oparciu o powiązanie z udziałami, ilość głosów każdego z udziałowców podczas walnego zgromadzenia, sposób rozwiązywania sporów, itd.

Rejestracji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Szwecji dokonuje się w Urzędzie Rejestracji Przedsiębiorstw Bolagsverket przy pomocy formularza 816. Opłata rejestracyjna wynosi 2000 koron szwedzkich.

Te dokumenty wraz z podaniem o formularz rejestracyjny (Registreringsanmalan) należy wysłać do Bolagsverket. Na podaniu muszą zostać złożone wzory podpisów wszystkich członków zarządu i ich zastępców, dyrektora i jego zastępcy (jeśli został powołany), a także osoby, która została uprawniona do składania podpisów w imieniu spółki. Konieczne jest wyznaczenie zaprzysiężonego rewidenta, który obejmie stanowisko księgowego w spółce. Jego podpis również musi zostać złożony na podaniu. Będzie to stanowiło potwierdzenie przyjęcia przez niego nominacji. Po dokonaniu rejestracji, spółka otrzymuje własny numer organizacyjny, z którego wynika, że jest to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Nazwa firmy jest chroniona na terenie całej Szwecji. Spółkę można zarejestrować również elektronicznie, wysyłając zgłoszenie o rejestracji firmy poprzez stronę www.verksamt.se. Przy pomocy tej samej platformy wysyła się również zgłoszenie o rejestracji firmy do Skatteverket. Po dokonaniu rejestracji, spółka otrzymuje numer organizacyjny. Kolejnym krokiem jest zarejestrowanie spółki jako pracodawcę oraz płatnika moms (VAT). Jest to podstawą do otrzymania decyzji w sprawie F-skattu.

W sytuacji, gdy spółka nie zatrudnia pracowników, a właściciele sami pracują w swojej firmie, traktowani są przez Skatteverket jako osoby zatrudnione. To oznacza, że muszą składać miesięczne deklaracje, wnosić opłaty pracownicze, a także opłacać podatek dochodowy za pracowników (A-skatt). Przy pomocy platformy verksamt.se należy określić szacowany dochód spółki na cały rok. Na tej podstawie określa się wysokość podatku dochodowego, którą należy wpłacać do Skatteverket.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ma obowiązek składania rocznych sprawozdań do Bolagsverket. W przypadku tego rodzaju spółki, nie jest wymagane, aby rok finansowy pokrywał się z rokiem kalendarzowym.

Ze względu na sposób opodatkowania, spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością uważa się za najkorzystniejszą formę prowadzenia działalności gospodarczej w Szwecji, szczególnie dla firm, które zatrudniają pracowników. Spółka może się starać o uzyskanie nisko opodatkowanych dywidend. W porównaniu do innych rodzajów spółek, w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością można dokonać wycofania z działalności wypłaty zysków przy niższym podatku. Istnieje też więcej możliwości uzyskania korzyści płacowych, takich jak np. środki na opiekę zdrowotną.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest najbardziej popularną formą prowadzenia działalności gospodarczej w Szwecji. Co więcej, zapotrzebowanie na takie spółki jest tam bardzo wysokie. Istnieją firmy prawnicze lub konsultingowe, które specjalizują się w organizowaniu i rejestrowaniu tzw. „uśpionych” prywatnych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (privat aktiebolag), które można u nich nabyć. Kupując taką gotową spółkę, unika się procedury jej zakładania. Kwestie takie jak nazwa spółki, jej zarząd i statut można zmienić po jej przejęciu i dostosować do wymagań nowego właściciela. Minusem są wysokie koszty związane z zakupem takiej spółki oraz ryzyko, że może on okazać się nieopłacalny.

Oddział (Filial)

Prowadzenie działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwo zagraniczne na terenie Szwecji jest możliwe poprzez utworzenie oddziału (filii). Odbywa się to w oparciu o ustawę o filiach zagranicznych Lag om utlandska filialer m.m., SFS 1992:160 wraz z przepisami wykonawczymi. Firma zagraniczna może posiadać tylko jedną filię na terenie Szwecji. Oddział nie posiada osobowości prawnej. Jest integralną częścią przedsiębiorstwa zagranicznego. Podobnie jak wszystkie inne podmioty gospodarcze działające na terenie Szwecji, podlega pod prawo szwedzkie oraz decyzje władz szwedzkich w kontekście działalności w tym kraju. Nie posiada on własnego kapitału, a jego aktywa i pasywa należą do firmy macierzystej.

Oddział prowadzi samodzielną księgowość, która jest od niej niezależna. Sposób jego opodatkowania jest taki sam jak w przypadku spółki z o.o. Aby prowadzić działalność w postaci oddziału, przedsiębiorstwo macierzyste musi wyznaczyć dyrektora, który będzie nim kierował oraz nadać mu pełnomocnictwo do reprezentowania go we wszystkich sprawach dotyczących funkcjonowania filii.

Dyrektor występuje z wnioskiem o rejestrację oddziału do Urzędu Patentowo-Rejestrowego (Bolagsverket). Jeśli spełnione są wszystkie wymagania formalne, rejestracja nie wymaga uzyskiwania zgody i przebiega w sposób automatyczny. Po procesie rejestracji, oddział otrzymuje własny numer organizacyjny.

Dokumenty dotyczące księgowości oddziału oraz sprawozdanie biegłego rewidenta, nie muszą być przedstawiane, jeśli firma zagraniczna podlega pod prawodawstwo w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz ma formę prawną zbliżoną do szwedzkiej spółki z o.o. Zaś dokumenty, które dotyczą całego przedsiębiorstwa zagranicznego, należy przetłumaczyć na język szwedzki i złożyć je w Bolagsverket.

Nazwa oddziału musi zawierać nazwę zagranicznego przedsiębiorstwa oraz dodatek „filial”. Musi również w sposób jednoznaczny określać kraj, w którym zarejestrowana jest firma macierzysta. Nazwa musi różnić się od nazw innych firm figurujących w rejestrze Bolagsverket. Informacje o formie prawnej przedsiębiorstwa, miejscu zarejestrowanego biura, rejestrze oraz numerze w tym rejestrze w kraju pochodzenia, a także rejestrze oddziału w Szwecji, muszą widnieć w formularzach zamówień, nagłówkach na papierze firmowym filii oraz w innych materiałach.

Stowarzyszenie gospodarcze (Ekonomisk förening)

Stowarzyszenie gospodarcze w Szwecji (Ekonomisk förening) ma na celu upowszechnianie interesów finansowych jego członków. Podejmuje działania, w których stowarzyszeni uczestniczą jako użytkownicy, dostawcy lub konsumenci. Członkowie mogą prowadzić takie działania samodzielnie bądź przy pomocy usług, jakie oferuje stowarzyszenie.

Stowarzyszenie musi posiadać co najmniej trzech członków, ponieważ jego zarząd musi składać się z co najmniej trzech osób. Członkiem może być osoba prawna lub fizyczna, spełniająca warunki, które określa statut stowarzyszenia. Na walnym zgromadzeniu wybierany jest zarząd i co najmniej jeden audytor. Sposób prowadzenia działalności jest regulowany poprzez umowę spółki. Aby założyć stowarzyszenie w Szwecji, wystarczy niewielki kapitał lub inwestycja. Ryzyko finansowe stanowi jedynie składka opłacana na rzecz stowarzyszenia. Stowarzyszenie może być korzystną formą dla osób, które mają niewielki kapitał i chcą wspólnie rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej.

PODATKI W SZWECJI

Szwecję uznaje się za jeden z najbardziej opodatkowanych krajów. Jest ona również przykładem państwa opiekuńczego. Planując założenie tam działalności gospodarczej, należy przyjrzeć się systemowi podatkowemu, który obowiązuje w tym kraju i zapoznać się z ogólnymi zasadami płacenia podatków.

Urzędem do spraw podatkowych w Szwecji jest Krajowy Urząd Podatkowy (Riksskatteverket) wraz z jego oddziałami terenowymi.

Szwedzki system podatkowy znacznie różni się od polskiego systemu podatkowego. Reforma z 1991 roku dała podstawy obecnemu systemowi podatkowemu w Szwecji. W skutek tej reformy, obniżeniu uległ podatek dochodowy.

Podatek dochodowy w Szwecji

W przypadku prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, podatek dochodowy mieści się w przedziale od 30 do 55%, zaś w sytuacji spółek, stowarzyszeń gospodarczych i fundacji wynosi 28%.

Obowiązek płacenia zaliczek na podatek dochodowy w ciągu roku, mają osoby, których dochody podlegają opodatkowaniu. Aby obliczyć wysokość należnego podatku, przedsiębiorca musi złożyć deklarację wstępną w Skatteverket, który wstępnie wyliczy wysokość podatku oraz przekaże przedsiębiorcy informację o wysokości zaliczek miesięcznych. Taką deklarację musi złożyć również przedsiębiorca zagraniczny, który ubiega się o uzyskanie zaświadczenia o podatku F. Nie ma znaczenia, czy posiada on zakład na terenie Szwecji, czy też nie.

Po zakończonym roku dochodowym, przedsiębiorca ma obowiązek złożyć deklarację dochodową oraz przekazać informację o wyniku finansowym w roku dochodowym. Na tej podstawie Skatteverket oblicza ostateczną wysokość podatku, którą następnie porównuje z zaliczkami podatkowymi, które były opłacane podczas roku dochodowego. Jeśli suma zaliczek przewyższa ostateczną sumę podatku wyliczonego przez urząd, wówczas przedsiębiorcy zwracana jest kwota nadwyżki. Jeśli zaś suma zaliczek jest mniejsza niż suma ostatecznego podatku, którą wyliczył urząd, przedsiębiorca musi dopłacić brakującą kwotę.

Podatek dochodowy od osób prawnych dotyczy przedsiębiorstw, które posiadają siedzibę w Szwecji. Osoby prawne mogą przeznaczyć część dochodu na rezerwy celowe, które zostaną opodatkowane dopiero w momencie ich wykorzystania. Mają również możliwość przeniesienia straty na kolejne lata. Podatek dochodowy od osób prawnych jest pobierany również od zysków, które pochodzą z działalności prowadzonej na terenie tego kraju za pośrednictwem agencji bądź oddziału.

Podatek dochodowy zagranicznych osób prawnych, które są odpowiednikiem szwedzkich spółek akcyjnych, wynosi 28% dochodu podlegającego opodatkowaniu. Osoby fizyczne (prowadzące indywidualną działalność gospodarczą), zwykle płacą podatek dochodowy i składki socjalne, czyli składki dla samozatrudnionych (egenavgifter). Zaliczki podatkowe opłacane co miesiąc, w tym przypadku obejmują wstępny podatek dochodowy oraz składki. Prawo Unii Europejskiej i międzypaństwowe umowy o zabezpieczeniu społecznym, w pewnych sytuacjach mogą zmienić zasady stosowania tych przepisów.

Obowiązek płacenia podatku w Szwecji, tylko w przypadku, gdy spółka posiada zakład na terenie tego kraju, dotyczy zagranicznych udziałowców szwedzkiej spółki jawnej (handelsbolag) bądź komandytowej (kommanditbolag). Aby obliczyć miesięczną zaliczkę na podatek, muszą oni złożyć deklarację wstępną.

Każdy ze wspólników spółki komandytowej, cywilnej oraz jawnej ma obowiązek odprowadzania podatku od osób fizycznych.

Deklaracje podatkowe należy składać co roku. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Termin złożenia deklaracji wynosi sześć miesięcy od zakończenia roku podatkowego.

Zakładając działalność gospodarczą w Szwecji, należy złożyć wniosek do szwedzkiego Urzędu Skarbowego (Skatteverket) o wydanie decyzji o opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób zamieszkałych poza jej granicą. Służy do tego blankiet SKV 4350, który jest dostępny na stronie internetowej urzędu www.skatteverket.se. W przypadku składania wniosku po raz pierwszy oraz nieposiadania szwedzkiego numeru identyfikacyjnego lub ewidencyjnego, do wniosku należy dołączyć kopię dokumentu tożsamości, np. paszportu.

W sytuacji emerytów i rencistów, wniosek zazwyczaj jest składany przez osobę wypłacającą im świadczenie.

Decyzje w spawie podatku dochodowego dla osób, które uzyskują dochód z pracy na morzu, podejmuje Urząd Skarbowy w Göteborgu

Zawiadomienie o dochodach, które zostały wypłacone osobom mieszkającym poza granicami Szwecji, należy złożyć najpóźniej do 31 stycznia roku następnego.

Ograniczony podatek dochodowy

Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji z dnia 15 października 2005 roku, stanowi zabezpieczenie przed podwójnym opodatkowaniem oraz uchylaniem się od opodatkowania. Na jej mocy obowiązek podatkowy może zostać ograniczony lub usunięty.

Szwecja prowadzi rejestr ludności (folkbokföring), który stanowi główne narzędzie ewidencji ludności, zamieszkującej na jej terenie. Zawarte są tam informacje dotyczące danych osobowych, stanu cywilnego i miejsca zamieszkania. Za miejsce zamieszkania uznaje się miejsce faktycznego zamieszkania. Ma to duże znaczenie podczas rejestracji, ponieważ wiąże się z prawami i obowiązkami danej osoby, np. z tym, gdzie powinna ona odprowadzać podatki.

Ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy przedsiębiorców, którzy nie mieszkają bądź nie przebywają na stałe w Szwecji. Oznacza to, że płacą oni podatki tylko od przychodów uzyskanych z działalności własnych zakładów w Szwecji.

Zwykle zagraniczne osoby fizyczne mają ograniczony obowiązek podatkowy. Ulega to zmianie w sytuacji zamieszkania bądź stałego przebywania na terenie Szwecji (dłużej niż sześć kolejno następujących po sobie miesięcy). Wówczas osoby te podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza, że opodatkowane są na tych samych zasadach, co obywatele szwedzcy. Tak więc opodatkowaniu podlegają wszystkie ich przychody, zarówno te pochodzące ze Szwecji, jak i spoza niej. Okres spędzony poza granicami tego kraju, nie jest brany pod uwagę podczas obliczania czasu pobytu, o ile jest to przerwa tymczasowa w trakcie nieprzerwanego i dłuższego przebywania w Szwecji.

Podatek dochodowy dla rezydentów zagranicznych (SINK)

Przepisy o podatku dochodowym dla rezydentów zagranicznych (SINK) dotyczą osób, przebywających w Szwecji przez okres krótszy niż sześć miesięcy. W celu ich stosowania, pracodawca lub pracownik musi złożyć wniosek do Skatteverket. Wówczas pracodawca ma obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 25% wynagrodzenia brutto. Zagraniczny pracownik nie ma obowiązku składania deklaracji dochodowej za dochody, które podlegają podatkowi SINK.

Inną opcją jest wybór dobrowolnego opodatkowania wg przepisów ustawy o podatku dochodowym. Wówczas przepisy o podatku SINK nie mają zastosowania. Pracownicy zagraniczni mogą dokonywać takiego wyboru od 01 stycznia 2005 roku. Osoby, których dochód jest opodatkowany według przepisów o podatku dochodowym, mają obowiązek składania deklaracji dochodowej. W tej sytuacji istnieje możliwość pomniejszenia podatku o koszty uzyskania przychodu.

Aby dochody zagranicznego pracownika były opodatkowane wg przepisów o podatku dochodowym, musi on złożyć wniosek przy pomocy formularza SKV 4350 (Sarskild inkomstskatt for utomlands bosatta). W tym formularzu znajduje się pole „Wnioski i informacje dodatkowe” (Ovriga upplysningar och yrkanden), w którym można zgłosić wybór opodatkowania wg przepisów o podatku dochodowym zamiast przepisów o podatku SINK. W tym samym polu należy zadeklarować koszty uzyskania przychodu. Istnieje również możliwość złożenia deklaracji dochodowej w roku następującym po roku dochodowym oraz złożenia wniosku o opodatkowaniu przychodu, który wcześniej opodatkowany był podatkiem SINK, wg przepisów o podatku dochodowym.

Pracownik zagraniczny, przebywający na stałe w Szwecji dłużej niż 6 miesięcy, może zostać uznany za osobę, która posiada rezydencję podatkową. Takie osoby mają obowiązek opłacania podatku dochodowego na tych samych zasadach, co mieszkańcy Szwecji. Zagraniczne przedsiębiorstwo, które posiada zakład na terenie tego kraju, powinno odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o tabele podatkowe. Powinno również zarejestrować się jako pracodawca w Szwecji, a także przedstawić specyfikację przychodu w roku po roku dochodowym Skatteverket oraz pracownikowi.

Obowiązek odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy może także dotyczyć przedsiębiorstwa, które posiada zakład na terenie Szwecji i zleca pracę innej firmie, nieposiadającej zaświadczenia o podatku F. W przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie posiada zakładu na terenie tego kraju, obowiązek ten go nie dotyczy.

Zaświadczenie o podatku F (godkännande för F-skatt)

Każdy przedsiębiorca w Szwecji może starać się o uzyskanie zaświadczenia o podatku F. Posiadanie tego zaświadczenia ma duże znaczenie dla pracodawców. Przy wypłacie wynagrodzenia dla pracownika posiadającego zaświadczenie F, pracodawca nie musi odprowadzać składek socjalnych ani zaliczki na podatek dochodowy. Zaświadczenie to nie powoduje skutków podatkowych przy płaceniu za towary itp.

Aby otrzymać zaświadczenie F, zagraniczny przedsiębiorca musi złożyć wniosek oraz zadeklarować zapłatę składek i podatków w kraju ojczystym. Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie z odpowiedniego urzędu o braku zaległości podatkowych w swoim kraju.

Dotyczy to również bezpośrednich i pośrednich właścicieli zagranicznych przedsiębiorstw o małej liczbie udziałowców (najwyżej czterech) oraz o łącznej ilości akcji w przedsiębiorstwie wyższej od połowy głosów wszystkich akcjonariuszy.

Ustalając liczbę właścicieli przedsiębiorstwa, należy wziąć pod uwagę bliską rodzinę. Rodzina danego właściciela – jego dziadkowie, rodzice, małżonek bądź małżonka, dzieci i ich małżonkowie, pasierby i pasierbice, dzieci przybrane, a także rodzeństwo z małżonkami oraz dziećmi, liczeni są jako jedna osoba. Na równi z małżonkami traktowane są osoby będące w zarejestrowanym związku cywilnym, mieszkające razem, posiadające wspólne potomstwo, a także będące małżeństwem w przeszłości.

Przedsiębiorstwo zagraniczne, które nie posiada zakładu na terenie Szwecji, nie musi opłacać zaliczek na podatek dochodowy. Pracownik posiadający rezydencję podatkową, będąc zatrudnionym w takim przedsiębiorstwie, powinien złożyć deklarację wstępną w Skatteverket, aby zostały mu naliczone miesięczne zaliczki na podatek dochodowy (podatek SA, SA-skatt).

Podatek VAT (moms) w Szwecji

Stawka podstawowa podatku VAT (od towarów i usług) w Szwecji wynosi 25%. Stawkę obniżoną w wysokości 12% stosuje się w przypadku żywności, transportu pasażerskiego oraz usług hotelowych. Stawką 6% objęte są bilety na imprezy kulturalne i sportowe oraz prasa codzienna. Z opłacania tego podatku zwolnione są usługi finansowe, edukacyjne oraz medyczne.

Osoby fizyczne oraz firmy, niebędące szwedzkimi podatnikami, mają możliwość odzyskania podatku VAT na granicy.

Od 1 stycznia 2001 roku obowiązują w Szwecji ułatwienia podatkowe dla inwestorów zagranicznych, którzy zatrudniają specjalistów ze swoich krajów. Dotyczą one tylko tych przedsiębiorców, których pobyt w tym kraju nie przekracza 5 lat. Według przepisów szwedzkiego prawa, opodatkowaniu podlega 75% ich dochodów, uzyskanych w ciągu trzech lat pobytu w Szwecji.

Obowiązek rejestracji VAT dotyczy przedsiębiorców, którzy prowadzą sprzedaż kierowaną do osób prywatnych. Zagraniczny przedsiębiorca sprzedający towary, może dobrowolnie zarejestrować się jako płatnik VAT. Taka możliwość dotyczy również firm sprzedających usługi, które związane są nieruchomościami położonymi na terenie Szwecji. W ten sposób przejmują one obowiązek podatkowy za sprzedaż, który w innej sytuacji ponosiłby kupujący będący płatnikiem VAT.

Pozostałe podatki w Szwecji

Podatek od zysków kapitałowych w Szwecji wynosi 30%. Dotyczy on dywidend, odsetek bankowych, zysków z wynajmu lokali oraz operacji giełdowych. Podatek w wysokości 1,5% opłacają osoby, których majątek osobisty przekracza wartość 900 000 koron szwedzkich. Do tego majątku zaliczają się np. samochody, akcje, czy lokaty bankowe. Nieruchomości, których właścicielami są osoby fizyczne, opodatkowane są stawką 1,5% ich wartości. Wartość nieruchomości szacowana jest co dwa lata, a podstawę do obliczenia podatku stanowi 75% wartości rynkowej danej nieruchomości.

Podatek od dywidendy – jest to podatek, który muszą odprowadzać nie tylko szwedzcy, ale też zagraniczni przedsiębiorcy. Stawka podatku od dywidendy wynosi 30 %. Dzięki Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji z dnia 15 października 2005 roku o unikaniu podwójnego opodatkowania, dla właścicieli spółek, których udziały nie przekraczają 25% wszystkich udziałów spółki, podatek od dywidendy wynosi 15%. W sytuacji, gdy udziały te są większe niż 25% kapitału zakładowego, podatek nie przekracza 5%.

Aby oddziały mogły przekazać swoje zyski za granicę, muszą zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych. Dywidendy zaś, mogą być przelewane za granicę bez żadnych ograniczeń.

ŚWIADCZENIA SOCJALNE

Kwestię kraju, w którym powinny być opłacane składki socjalne regulują przepisy prawa unijnego, międzypaństwowe umowy o zabezpieczeniu społecznym, a także szwedzkie prawo krajowe. Przed szwedzkim prawem krajowym, pierwszeństwo mają międzypaństwowe umowy o zabezpieczeniu społecznym. Te z kolei, w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego, ustępują przepisom prawa unijnego.

Osoby pracujące w Szwecji mają obowiązek odprowadzania podatków od dochodów z tytułu stosunku zatrudnienia, rent, emerytur, świadczeń z kasy ubezpieczeniowej itp., a także od dochodów uzyskanych z pracy na morzu. Zwroty kosztów związanych z podróżą do Szwecji oraz powrotem do kraju ojczystego, a także koszty dotyczące zakwaterowania, nie podlegają opodatkowaniu.

Jeśli przedsiębiorstwo zatrudnia pracowników, wypłaca im pensje, czy też inne wynagrodzenia za wykonaną pracę na terenie Szwecji, ma obowiązek odprowadzania szwedzkich składek socjalnych (arbetsgivaravgifter). Przedsiębiorstwo posiadające zakład w Szwecji, uważane jest za szwedzkiego pracodawcę, co jest związane z obowiązkiem opłacania składek socjalnych oraz odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy. Musi więc być zarejestrowane w Szwecji jako pracodawca. Obowiązek ten obejmuje także przedsiębiorstwa, które wypłacają pensje lub inne wynagrodzenia swoim udziałowcom za wykonaną pracę, zleconą przez własną spółkę.

Na wysokość składek socjalnych mają wpływ takie czynniki jak wiek pracownika oraz to, czy przedsiębiorstwo posiada zakład na terenie Szwecji. Przedsiębiorstwa zagraniczne, nieposiadające zakładu w tym kraju, są zwolnione z opłacania części składek socjalnych (tzw. allmän löneavgift).

Podstawę do naliczenia składek socjalnych (arbetsgivaravgifter) stanowi suma wypłaconych przez pracodawcę wynagrodzeń oraz świadczeń. Przedsiębiorstwa zagraniczne mają obowiązek opłacania składek za wynagrodzenie za wykonaną pracę w Szwecji, niezależnie od tego, czy posiadają zakład na jej terenie, czy też nie. Wyjątkiem jest sytuacja, w której praca była wykonywana w ograniczonym przedziale czasowym. Według głównej zasady szwedzkiego prawa krajowego, zagraniczni przedsiębiorcy, nieposiadający zakładu na terenie Szwecji, nie mają obowiązku opłacania składek socjalnych w tym kraju za pracowników oddelegowanych do pracy na okres nieprzekraczający roku.

W tym przypadku pracownika obejmuje system zabezpieczeń społecznych, obowiązujący w kraju jego zamieszkania. Pracownik musi posiadać zaświadczenie A1 (dawniej E101) potwierdzające przynależność do systemu zabezpieczeń społecznych w innym kraju.

W sytuacji, gdy delegowany pracownik mieszka na terenie kraju, który ma podpisaną umowę o zabezpieczeniu społecznym ze Szwecją, musi posiadać zaświadczenie o delegowaniu. Konieczne jest, aby w tym zaświadczeniu zawarta została informacja o tym, że pracownik będzie podlegał zabezpieczeniu społecznemu tego kraju podczas pracy w Szwecji.

Zaświadczenie potwierdzające przynależność do systemu zabezpieczeń społecznych (A1) jest wystawiane przez odpowiednią instytucję w konkretnym kraju. W Szwecji takie zaświadczenia wystawiane są przez Försäkringskassan. Pracodawca powinien wymagać od pracownika przedstawienia takiego zaświadczenia. Powinien również posiadać jego kopię.

Przedsiębiorstwo zagraniczne może mieć obowiązek opłacania składek socjalnych, jeśli zleci wykonanie pracy osobie samozatrudnionej. Jeśli ta posiada zaświadczenie o podatku F (F-skattsedel), wówczas takiego obowiązku nie ma.

Przedsiębiorstwo zagraniczne, które nie posiada zakładu na terenie Szwecji, ma możliwość zawarcia umowy z pracownikiem, z której będzie wynikało, że przejmie on obowiązek opłacania składek socjalnych. Taka umowa może zostać zawarta ustnie, jednak korzystniejszym rozwiązaniem jest jej zawarcie w formie pisemnej, gdyż wtedy będzie posiadała wartość dowodową. Umowę należy zgłosić do Försäkringskassan w Szwecji. W celu naliczenia składek miesięcznych na podatek dochodowy i składki socjalne (czyli podatek SA, SA-skatt), pracownik musi złożyć deklarację wstępną do Skatteverket i dołączyć do niej informację o zawarciu powyższej umowy. Przedsiębiorstwo zagraniczne powinno każdorazowo składać specyfikację przychodu (kontrolluppgift) za wypłacone wynagrodzenie, niezależnie od istnienia takiej umowy.

Bez względu na posiadanie zakładu w Szwecji, zagraniczne przedsiębiorstwa mają obowiązek składania specyfikacji przychodu za swoich pracowników. Celem tego jest obliczenie podstawy ich opodatkowania, praw emerytalnych oraz wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy. Specyfikacje przychodu należy składać najpóźniej do 31 stycznia roku następującego po roku dochodowym. W zależności od miejsca zamieszkania pracownika oraz tego, jakie są opłacane za niego składki, specyfikacja powinna zawierać dodatkowe informacje, np. kiedy pracownik mieszka poza granicami Szwecji, w specyfikacji powinien znajdować się również jego zagraniczny numer podatkowy.

Wysokość zaliczek, które należy opłacać na pracowników posiadających rezydencję podatkową w Szwecji, określają tabele podatkowe (skattetabeller).

WYREJESTROWANIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ W SZWECJI

Decydując się na zakończenie działalności gospodarczej w Szwecji, należy wyrejestrować się z rejestru podatników oraz z Bolagsverket. Można to zrobić poprzez wypełnienie wniosku o wyrejestrowanie/zmianę informacji o przedsiębiorstwie SKV 4639 lub elektronicznie przy pomocy platformy internetowej verksamt.se. W tej sytuacji może być również wymagane złożenie deklaracji wstępnej, w celu obniżenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej.